Stres jest naturalną reakcją organizmu na bodźce płynące z otoczenia, nie jest on wyłącznie domeną osób dorosłych. Jego skutki dotykają też maluchy, które silniej przeżywają nieprzyjemne sytuacje w domu czy w przedszkolu. Wielu badaczy określa stres jako podstawowy czynnik rozwoju. Jednak jeśli dziecko jest narażone na bodźce stresowe zbyt długo, może przyczyniać się to do rozwoju zaburzeń psychicznych, głównie lękowych i depresyjnych. Bardzo ważna jest zdolność radzenia sobie ze stresem. To rodzice są wzorem dla dziecka.
Dzieci zazwyczaj dają wyraz przeżywanym trudnościom poprzez swoje zachowanie. Ciało dziecka daje sygnały, które powinny wzbudzić czujność rodzica.
Objawy fizyczne stresu u dziecka: przyspieszone bicie serca, pocenie się, drżenie, przyspieszony oddech, uczucie duszności, zawroty głowy, bóle głowy, bóle brzucha, moczenie w nocy, ssanie kciuka, kołysanie się, koszmary, jąkanie się.
Objawy te mogą sygnalizować problemy natury zdrowotnej lub emocjonalnej. Trzeba być niezwykle czujnym, aby móc rozróżnić pojedyncze wydarzenia, które nie wymagają szczególnej reakcji i głębszej refleksji, od tych mogących zwiastować głębszy problem. Kary za nieodpowiednie zachowanie, czy wykłady moralne nie pomagają dziecku w stresie a pomysł pozostawienia dziecka samego sobie dodatkowo ten stres może nasilić. Dzieci, bardziej niż dorośli, są wrażliwe na odrzucenie, brak akceptacji i empatii. Niezrozumienie i nieżyczliwa postawa dorosłych zrzuca na barki dziecka odpowiedzialność za stresujące sytuacje i powoduje często przygnębiające poczucie osamotnienia.
Przyczyny stresu u dzieci: konflikty rodzinne, rozdzielenie z rodzicami, rozwód rodziców, problemy z nauką, nadmiar obowiązków, przeprowadzka, śmierć bliskiej osoby, śmierć ulubionego zwierzęcia, pojawienie się na świecie rodzeństwa, kłótnie z kolegami/koleżankami, brak akceptacji.
Co zrobić by pomóc dziecku pokonać stres?
To rodzic ma największy wpływ na to, jak dziecko będzie radziło sobie ze stresem. Może sprawić, aby odczuwany stres był możliwie jak najmniejszy:
– przytulaj swoje dziecko tak często jak to tylko możliwe – dotyk to prawdziwy uzdrowiciel, często jest warty więcej niż tysiące słów.
– mów swojemu dziecko jak bardzo je kochasz, jak bardzo jest ważne, kochaj i akceptuj swoje dziecko
– poświęcaj swojemu dziecko czas i uwagę, rozmawiajcie o sprawach bieżących, bądź dobrym słuchaczem, pozwól, żeby maluch opowiadał ci o swoim dniu, o tym, co go boli czy niepokoi
– nie bagatelizuj uczuć dziecka. To co dla nas może wydawać się błahe i mało istotne, dla dziecka dość często jest prawdziwą traumą;
– omawiaj ze swoim dzieckiem wszystkie stresujące Go sytuacje. Czasami wystarczy przegadać problem, aby całkowicie znikł;
– czytaj bajki terapeutyczne
– buduj silną więź z dzieckiem opartą na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa
– wygospodaruj czas na wspólny odpoczynek ,wprowadź zabawy relaksacyjne, by rozładować emocje
– uważnie obserwuj dziecko i jego zachowanie, monitoruj to, w jakie gry dziecko gra i co ogląda w telewizji
WAŻNE – uważaj na to, co mówisz w obecności dzieci o swoich dorosłych sprawach.Często jest tak, że ich stres może się nasilać w reakcji na to, co opowiadasz o braku pieniędzy, kłopotach w pracy, problemach ze zdrowiem. To dla nich za silne, za trudne i zbyt skomplikowane. Burzy porządek, niepokoi, ale i frustruje, bo nie dość, ze wielu rzeczy nie potrafią zrozumieć, to i nie umieją pomóc.
Jeżeli pomimo starań stres się nie zmniejsza, pomocna może się okazać wizyta u specjalisty. Rozmowa z psychologiem pomoże znaleźć źródło stresu oraz zastosować środki zaradcze. Można również zapisać dziecko na warsztaty radzenia sobie ze stresem.
Wzruszająca historia, która ukazuje jak ważna w życiu jest rodzina. https://youtu.be/K1XiRfQexkQ