Środa 27.10.2021
• Zabawa Chmura i deszcz.
Dziecko leży na dywanie z zamkniętymi oczami.
R. mówi:
Szybujesz w powietrzu. Jesteś bardzo miękki i puchaty, kołyszesz się wysoko na niebie. Płyniesz
tuż pod słońcem i wychwytujesz jego promienie. W ten sposób stajesz się sam bardzo ciepły.
A nocą płyniesz pod błyszczącymi gwiazdami. Możesz je liczyć, ale jest ich tak wiele, zbyt wiele… A potem powoli, bardzo powoli stajesz się cięższy, coraz ciemniejszy i bardzo wilgotny.
Przeobrażasz się w maleńkie kropelki. Upadają one ostrożnie i łagodnie na ziemię i tworzą tam
w wielu miejscach małe kałuże.
– Czym byłeś najpierw?
– W co zmieniłeś się potem?
• Ćwiczenia oddechowe z wykorzystaniem rurek do napojów i wody.
Miska, rurki do napojów, woda.
Dzieci robią w misce z wodą bąbelki, dmuchają na wodę: długo, krótko, słabo, mocno.
• Ćwiczenia poranne – zestaw 9
- Ćwiczenia orientacyjno – porządkowe: Dzieci biegają po pokoju w tempie granym na bębenku lub wyklaskiwanym przez Rodzica. Na polecenie: kasztan – dzieci schylają się i naśladują zbieranie kasztanów. Ćwiczenie powtarzamy ze zbieraniem np.: liści, żołędzi, szyszek.
- Ćwiczenia dużych grup mięśniowych: Spacer do parku. Marsz dzieci, krok dostosowany do tempa granego na bębenku lub wyklaskiwanego przez Rodzica, dzieci raz wydłużają krok, raz drobią innym razem biegną. Przeszkody. Dzieci wysoko unoszą kolana, przechodzą przez kałuże (rozłożone chustki, szaliki).
- Ćwiczenia tułowia: Drzewa na wietrze. Dzieci unoszą wysoko ręce. Pochylają się w różne strony, wykonują głębokie skłony.
- Ćwiczenia skoczne: Spadające kasztanki. Dzieci podskakują obunóż po pokoju.
- Zabawa uspokajająca: Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym na dywanie, śpiewają piosenkę pt. „ Paluszki inscenizują ją ruchem. „ Paluszki” Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak jeden nie może to drugi mu pomoże. Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak drugi nie może to trzeci mu pomoże. (Ten sam tekst z kolejnymi liczebnikami, aż do dziesięciu, należy uwzględnić możliwości i umiejętności dzieci)
II
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Dziwne przygody kropelki wody.
• Słuchanie opowiadania czytanego przez Rodzica.
W sobotni poranek Ada siedziała naburmuszona, bo zamiast jechać na wycieczkę rowerową,
obserwowała spływające po szybie krople deszczu.
– Nie lubię deszczu! Po co on pada i pada? – złościła się.
– Wyobrażasz sobie świat bez wody? – zapytał tata.
– Tak! Teraz byśmy jechali na rowerach nad Wisłę!
– Bez wody nie byłoby Wisły ani żadnej innej rzeki, jeziora i morza.
– Nawet nie mogłabyś się napić kompotu – dodał Olek. – A w czym byś się myła?
– W piasku! – burknęła Ada.
– W piasku kąpią się wróble.
– A może ja jestem wróblem? – dziewczynka była coraz bardziej zła.
– Świat nie może istnieć bez wody – wtrąciła się mama. – Woda jest potrzebna do życia
ludziom, zwierzętom i roślinom. Trzeba szanować każdą kroplę wody.
Ada przyglądała się strugom deszczu, które spływały po szybach. Wyobraziła sobie strażaków,
którzy próbują ugasić pożar, ale nie mają wody. Może ona jest naprawdę ważna?
– A skąd się bierze deszcz? – zapytała Ada. Od dawna wiedziała, że chmury to nie beczące
barany pasące się na niebie. W tych chmurach ukrywa się woda, ale skąd się tam wzięła?
Tata postanowił wykorzystać swoje umiejętności architekta i przyniósł płachtę białego papieru,
kredki, farby, klej, trochę waty i dużą plastikową miskę pełną wody.
– Cóż to za eksperymenty? – zdziwiła się mama.
– Zapraszam wszystkich na przedstawienie pt. „Dziwne przygody kropelki wody”. Będziecie
widzami, scenografami i aktorami – powiedział z uśmiechem tata, po czym narysował wielkie
koło. – Pokolorujcie je na żółto – poprosił dzieci.
Ada i Olek z radością chwycili za kredki. Po chwili koło zamieniło się w ciepłe słońce, któremu
Ada dorysowała promyki i uśmiech.
– A co zrobimy z tą miską? Będziemy moczyć nogi? – zapytała.
– Ta miska to Ocean Spokojny lub inny symbol zbiornika wodnego. Może to być rzeka, jezioro
lub morze. Gdy słońce je ogrzewa, krople wody zamieniają się w parę i unoszą wysoko, aż
do nieba. Taka sama para unosi się z czajnika, gdy gotujemy wodę na herbatę. Tata narysował
czerwone strzałki skierowane ku górze.
– I co się dzieje z tą parą w niebie? – zapytała Ada.
– W atmosferze jest bardzo zimno, więc para ponownie zamienia się w krople wody. Kropli
jest czasami tak dużo, że zbijają się w całość i tworzą chmury. A kiedy chmura nie może ich już udźwignąć, wtedy pada deszcz. Możecie dokleić swoje własne chmury z waty.
Dzieci chwyciły klej i przykleiły kilka chmur różnej wielkości: małych, średnich i dużych.
– Moja jest największa! – powiedział Olek. – I spadnie z niej deszcz na pustynię.
– To takie łzy z chmury – podsumowała mama z nutką poezji.
– Deszcz powiększa oceany i morza? – zapytała Ada.
– Tak. Ziemia wchłania opady i pochłania je jak gąbka. W niektórych miejscach zapasy
wody wydostają się na powierzchnię i tak powstają źródła. Z nich biorą początek strumyki, te
z kolei łączą się ze sobą w większe strumienie i rzeki, które wpadają do morza lub oceanu.
– Potem znowu wodę ogrzewa słońce, para unosi się do góry, skrapla i tak w kółko – dodał Olek.
– A śnieg? – zaciekawiła się Ada.
– W czasie zimowych miesięcy słońce nie grzeje tak mocno, więc krople wody zamieniają się
w śnieg lub grad. Wtedy tam, na górze, jest naprawdę bardzo zimno, brrr! – zakończył wyjaśnienia
tata.
– Z nieba spadają lody – zażartowała mama.
– Ja chcę lody! – pisnęła Ada.
– A ja widziałem grad w maju – powiedział Olek. – Małe kuleczki lodu spadały na ulicę i na
dachy samochodów, i wszyscy uciekali.
– Płatki śniegu są lżejsze i tworzą je kryształki lodu. Każdy płatek ma inny, niepowtarzalny
kształt, podobnie jak linie papilarne na naszych dłoniach. Grad tworzy się przy temperaturze
minus sześćdziesiąt stopni Celsjusza, w chmurach o nazwie cumulonimbusy – tata naszkicował
ołówkiem wielką chmurę.
– Kukubimbus? Dziwna ta nazwa – stwierdziła Ada.
– Cumulonimbus – poprawił ją brat. – Uczyłem się o tym w szkole.
Ada spojrzała na obrazek i pomyślała, że czegoś tu brakuje.
– Czy możemy dorysować ludzi, zwierzęta i rośliny? – zapytała.
– Oczywiście, co tylko chcecie. A my z mamą w tym czasie przygotujemy pyszny obiad.
– Widzicie? Woda będzie nam potrzebna do umycia warzyw, ugotowania zupy, zaparzenia
herbaty – powiedziała mama.
– I pozmywania naczyń… – westchnął tata, który najczęściej się tym zajmował.
Tego dnia powstał wspaniały obraz przedstawiający obieg wody w przyrodzie. Oprócz ludzi,
były na nim góry, lasy, żyrafy, słonie, ptaki i wiele innych stworzeń. Ada namalowała kropelkę
wody, która wygrzewa się na słońcu, potem wędruje jako para wodna do chmur, a na końcu
spada na ziemię w postaci deszczu. Olek narysował grad wielkości kurzych jajek i przekonywał
siostrę, że takie wielkie kule lodu zdarzają się w rzeczywistości, chociaż bardzo rzadko.
– A co to jest? – zapytał Olek, wskazując rysunek Ady.
– To? To jest miska z wodą dla bezdomnych psów. Gdy będzie gorąco, na pewno będzie im się
chciało pić.
Olek spojrzał na siostrę i po chwili dorysował kalosze i kolorowy parasol.
– A to dla ciebie, żebyś mogła dzisiaj wyjść na spacer – uśmiechnął się do Ady.
A potem zgodnie umyli brudne od kredek i farb ręce w znajdującym się w misce Oceanie
Spokojnym.
• Rozmowa na temat opowiadania.
−− Czy mógłby istnieć świat bez wody?
−− Dlaczego Ada była zła?
−− Jak tato przedstawił krążenie wody w przyrodzie?
−− Jak dzieci mu pomagały?
Zajęcia 2. Tęczowy parasol – wykonanie pracy według instrukcji.
• Rozwiązywanie zagadek.
R. mówi zagadki, a dziecko rozwiązuje je i wskazuje odpowiedni obrazek.
Choć ten muzyk nie ma instrumentu w dłoni,
lecz bębni o dachy i o szyby dzwoni.
Pada, kapie, leje, chlapie i z chmurami gada,
smutną bajkę, długą bajkę, sennie opowiada. (deszcz)
Płynie po niebie, a ty już wiesz,
że gdy jest ciemna – może być deszcz. (chmura)
Gdy otwarty trzymasz w dłoni,
wiesz, że przed deszczem cię ochroni. (parasol)
• Ćwiczenia słuchowe.
Dzielenie słowa parasol na sylaby i na głoski.
• Zapoznanie z kolorami tęczy.
R. pokazuje i nazywa kolory tęczy: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, granatowy,
fioletowy.
Tęcza powstaje w wyniku rozszczepienia światła załamującego się i odbijającego się wewnątrz
kropli wody. Widoczna jest tylko wtedy, gdy świeci słońce i pada deszcz (słońce
oświetla krople wody w ziemskiej atmosferze). Jest to zjawisko atmosferyczne i optyczne.
• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.
Papier kolorowy, rurki do napoju, klej, nożyczki.
• Wycinanie poszczególnych części parasola w kolorach tęczy.
• Sklejanie ich w sposób przedstawiony w instrukcji – w dwie części.
• Przyklejanie do jednej części rurki do napojów.
• Sklejanie obu części ze sobą, pamiętając o kolejności kolorów (jak w tęczy).
• Oglądanie wykonanych prac. Umieszczenie ich w swoich pokojach.
III
• Ćwiczenia w parach według metody W. Sherborne.
Dzieci tworzą pary z Rodzicem.
Naśladują piłowanie drzewa, trzymając się za ręce – prawa z prawą, lewa z lewą, i przyciągając
je, na przemian, do siebie.
Rodzic ciągnie dziecko po podłodze, trzymając je za ręce, po czym następuje zmiana ról.
Rodzic i dziecko siadają obok siebie, obejmują się ramionami i kołyszą w rytmie melodii piosenki
wybranej przez dzieci.
Rodzic toczy po podłodze dziecko, które leży przodem, z rękami ułożonymi wzdłuż ciała.
Rodzic i dziecko oparte plecami, w pozycji siedzącej, próbują równocześnie wstać, nie pomagają
sobie rękami.
Ćwiczenia naśladowcze.
R. ustawia się w różnych pozycjach. Dzieci określają, co robi R. Potem naśladują pozycję, jaką
przyjął R.
Np.:
R. stoi na prawej nodze.
Dziecko wskazuje prawą nogę i na niej staje.
R. stoi na lewej nodze i ma podniesioną prawą rękę.
Dziecko pokazuje lewą nogę, a potem prawą rękę i przyjmuje pokazaną pozycję.
R. w przysiadzie, trzyma prawą rękę na głowie.
R. leży na plecach, lewą rękę trzyma wzdłuż ciała, a prawą ma podniesioną do góry.
R. leży na brzuchu, prawą rękę ma wyciągniętą do przodu, lewą, zgiętą, trzyma pod brodą.
R. stoi, trzyma ręce na biodrach, prawą nogę ma wyciągniętą do przodu…
• Ćwiczenia badawcze.
• Barwienie wody.
Małe słoiki, woda, farby.
R. barwi wodę (jednym kolorem) w kilku małych słoikach. Dzieci układają słoiki z zabarwioną
wodą według wzrastającego natężenia barwy.
• Mieszanie barw podstawowych.
Słoiki z wodą zabarwioną na: czerwono, niebiesko, żółto.
Przed mieszaniem barw R. pyta dzieci, jaki według nich otrzyma kolor. Po wymieszaniu
następuje konfrontacja założeń z rezultatem ćwiczenia.
niebieska barwa + żółta brawa zielona barwa
niebieska barwa + czerwona barwa fioletowa barwa
czerwona barwa + żółta barwa pomarańczowa barwa
•Modelowanie struktury dźwiękowej słów ( dom, mama, waga, kropla, woda).
Kartoniki: czerwone, niebieskie.
Dzieci dzielą słowa na sylaby i na głoski. Układają ich modele samodzielnie lub z pomocą R.
Kolorowanki dla chętnych dzieci. Miłej zabawy.
You must be logged in to post a comment.