Prostokąt Parzy

Wtorek 26.10.2021

I.

• Zabawa rozwijająca umiejętność wykonywania swobodnych ruchów z rekwizytem – Parasole.

Parasol dla każdego dziecka, nagranie piosenki Taniec w deszczu.

R. prezentuje figury taneczne z otwartym parasolem do piosenki Taniec w deszczu. Dzieci wykonują swobodne ruchy z parasolem. R. zwraca uwagę na staranność wykonywania ruchów: obrotów, podskoków, zgodnie z rytmem piosenki, sprawne manipulowanie parasolem przez dzieci.

Inną wersję mogą stanowić improwizacje z zamkniętym parasolem.

Ćwiczenia poranne metodą opowieści ruchowej – W parku – zestaw nr 4.

Rodzic mówi:

Wybieramy się do parku. Ile tu drzew! Obserwujemy korony drzew i opadające na trawę kolorowe

liście. (Dzieci stoją w lekkim rozkroku, wykonują skłon głowy w tył i powolny skłon w przód).

Patrzymy w bok. Jakie wysokie drzewo! Ile liści z niego spada! (Wykonują skręty głowy na przemian: w prawo i w lewo, w skręcie – skłony głowy w tył i w przód). Drzewa kołyszą się na wietrze. (Powoli poruszają ramionami i tułowiem). Nagle gwałtowny podmuch wiatru spowodował, że spadło bardzo dużo liści. (W truchcie, wykonują obszerne ruchy ramionami i tułowiem, powoli

przechodząc do przysiadu). Wiatr podrywa liście wysoko w górę. Wyglądają tak, jakby tańczyły

na wietrze. (Dzieci poruszają się na palcach, w różnych kierunkach). Wiatr ucichł. Liście spadają

i tworzą puszysty dywan. (Zatrzymują się, stają przodem do R., powoli przechodzą do przysiadu,

następnie – do siadu skulnego i leżenia tyłem). Robimy fontannę z liści. (Dzieci w przysiadzie,

zgarniają dłońmi liście, przechodzą do stania, podrzucają liście do góry trzy razy). Rozejrzyjcie

się, jaki tu nieporządek. Weźcie grabie, i do pracy. Zagrabiamy liście w jedno miejsce, na środek trawnika (dywanu). Jakie wielkie łóżko z liści! Zadowoleni z wykonanego zadania, wskakujemy na posłanie z liści i odpoczywamy. (Skaczą na dywan i leżą w dowolnych pozycjach)

Zajęcia 1. Zapoznanie z figurą geometryczną – prostokątem.

• Oglądanie poznanych figur.

Koła, kwadraty.

Dzieci oglądają koła, kwadraty, nazywają je.

R. dopasowuje do siebie dwa kwadraty. Pyta:

− Czy wiecie, jaka figura powstała?

R. wyjaśnia, że ta figura to prostokąt.

• Słuchanie fragmentu wiersza M. Terlikowskiej Prostokąt

Prostokąt też ma proste kąty,

lecz znamy różne prostokąty:

bywają niskie – jak ten mur,

albo wysokie – jak drapacz chmur.

Duży prostokąt to jest ściana

cała na żółto pomalowana.

Mały prostokąt – to jest zeszyt.

Już rozumiecie? To mnie cieszy. (…)

• Wyszukiwanie w domu przedmiotów w kształcie prostokąta.

(Np. blat biurka, drzwi, okno…).

• Określanie cech prostokąta.

Duży kartonowy prostokąt, sznurek.

Dzieci oglądają duży, kartonowy prostokąt trzymany przez R.

Dzieci liczą wierzchołki. (4)

R. pokazuje i liczy kąty. (4)

Dzieci liczą boki (4), określają ich długość względem siebie (dwa boki dłuższe, dwa boki krótsze).

R. mierzy boki sznurkiem – potwierdza, że są parami równe.

• Zabawa orientacyjno – porządkowa Prostokąt parzy.

Koła, kwadraty, prostokąty, tamburyn, bębenek (inny instrument).

Dzieci wybierają sobie dowolne figury spośród przygotowanych przez R. Poruszają się po

sali, zgodnie z rytmem granym na tamburynie. Na hasło: Prostokąt (kwadrat, koło) parzy,

dzieci mając prostokąt (kwadrat, koło) wypuszczają go (je) z ręki. Po chwili podnoszą figury

i kontynuują poruszanie się po pokoju.

Zajęcia 2. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 1.

• Powitanie.

Dzieci stoją, uderzają coraz głośniej, rytmicznie, w uda. Krzyczą przy tym słowo Hej!

• Zegar.

Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym i wykonują:

−− skłony głowy w bok (w prawo i w lewo), mówiąc jednocześnie: cyk, cyk (zegar chodzi),

−− skłony głowy w przód i w tył, którym towarzyszą słowa: bim-bam (zegar wybija godziny),

−− obszerne krążenie głową, kilka razy w prawą stronę, a następnie w lewą stronę – z wypowiadaniem słowa drrr… (dzwoni budzik).

• Budowanie domu.

Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym i budują dom. Podnoszą jedną rękę i ustawiają dłoń równolegle

do podłogi, nad głową. To jest parter. Następnie nad głową, nad pierwszą dłonią, ustawiają

drugą dłoń – pierwsze piętro. Tak kolejno budują piętra, aż do maksymalnego wyciągnięcia rąk.

• Rybki na piasku.

Dzieci leżą na podłodze, na brzuchach. Naśladują rybę wyjętą z wody, unoszą i opuszczają

na podłogę wyprostowane i złączone nogi.

• Wiatraki.

Dzieci stoją naprzeciwko siebie i wykonują wyprostowanymi rękami obszerne krążenia. Krążenia

rąk mogą być: symetryczne lub asymetryczne, wolne lub szybkie, w przód lub w tył.

• Gra na bębenku, gra na pianinie.

Dzieci siedzą z ugiętymi nogami. Unoszą nogi nad podłogę i rytmicznie, lekko uderzają

piętami o podłogę, jakby grały na bębenku. Następnie zginają podeszwy stóp i dotykają

palcami stóp do podłogi.

Zabawy kasztanami.

Kasztany.

Dziecko bierze jeden kasztan. Kładzie kasztan na podłodze i biega wokół niego,

przeskakuje obunóż przez niego. Potem podnosi kasztan i przerzuca go z ręki do ręki.

• Układanie kasztanów według wzoru ułożonego przez Rodzica.

Kasztany ( sześć dla dziecka)

Dziecko bierze sześć kasztanów. Układa je według kolejnych wzorów ułożonych przez rodzica.

• Komponowanie kasztanowej muzyki.

Kasztany.

Dziecko otrzymuje dwa kasztany. R. zachęca dzieci do prezentowania swoich pomysłów.

Dzieci przedstawiają swoje pomysły, np.: uderzanie kasztanami o siebie, pocieranie

kasztanem o kasztan, potrząsanie kasztanami trzymanymi w dłoniach, turlanie kasztanów…

Zabawa hamująco-pobudzająca – Krok w tył, krok w przód.

Tamburyn, bębenek, (klaskanie w dłonie)

Dzieci maszerują po okręgu w rytmie wystukiwanym na tamburynie, (wyklaskiwanym). Na jedno mocne uderzenie w tamburyn (klaśnięcie) wykonują krok w tył, w trakcie marszu. Na hasło: Skok – wykonują skok do przodu, w trakcie marszu. Na hasło:Stój – zatrzymują się.

• Zabawy z wykorzystaniem liści, żołędzi, kasztanów.

Tacki (talerzyki) z liśćmi, żołędziami, kasztanami, dowolna muzyka.

Na środku pokoju R. umieszcza tacki (talerzyki) z liśćmi, żołędziami, kasztanami. Dzieci poruszają się wokół nich zgodnie z rytmem muzyki. Na przerwę w grze zatrzymują się i wykonują polecenia R. Np.:

−− weźcie trzy liście, dwa kasztany i dwa żołędzie,

−− odłóżcie dwa liście i jeden kasztan,

−− weźcie pięć liści, trzy kasztany i dwa żołędzie,

−− odłóżcie cztery liście, dwa kasztany i jednego żołędzia,

−− turlajcie kasztan w różnych kierunkach,

−− uderzając kasztanami o siebie, wystukujcie taki rytm (podaje R.),

−− ułóżcie z kasztanów i żołędzi długiego węża…

III

• Ćwiczenia badawcze – Jaka jest woda? (ciąg dalszy).

Słoiki, sól, cukier, piasek, żwirek, woda, pędzle, farby.

• Badanie rozpuszczalności w wodzie różnych substancji.

Rozpoznawanie soli, cukru oraz piasku i żwirku po wyglądzie lub smaku. Wrzucanie tych

substancji do słoiczków z wodą; mieszanie, obserwowanie, co się stanie.

Wniosek:

Sól i cukier rozpuszczają się w wodzie, a piasek i żwirek się w niej nie rozpuszczają.

• Zabarwianie wody.

Płukanie w słoikach z czystą wodą pędzli ubrudzonych farbami plakatowymi; obserwowanie

zmiany koloru wody podczas dokładania kolejnego koloru.

• Improwizacje ruchowe.

Prezentowanie na sucho różnych sposobów zachowania się w wodzie (np. skoki do wody,

nurkowanie, pływanie różnymi stylami, skoki przez fale, chlapanie się, brodzenie w strumieniu

pod prąd).

• Zabawa orientacyjno – porządkowa Deszczyk.

Tamburyn lub bębenek, (dostępny instrument).

Dzieci biegają swobodnie po pokoju przy dźwiękach tamburynu (lub innego instrumentu). Na hasło: Deszczyk, przykucają, uderzają palcami o podłogę, naśladując padający deszcz.

R. mówi: Wyobraźcie sobie, że zaczyna padać drobny, łagodny deszczyk. Niech wasze ręce

staną się teraz małymi kropelkami deszczu; uderzajcie delikatnie czubkami palców o podłogę. Teraz zaczyna padać mocniej, a krople deszczu stają się większe i grubsze. Zacznijcie więc uderzać nieco mocniej. Jeżeli będziecie cicho, możecie nawet usłyszeć, jak pada deszcz. Teraz deszcz staje się słabszy, uderzajcie więc znowu czubkami palców… Deszcz staje się coraz słabszy. Uderzajcie bardzo delikatnie. A teraz deszcz przestaje padać, a wasze ręce i nogi znów są spokojne. Wyciągnijcie swoje ręce nad głowy i wyobraźcie sobie, że machacie nimi do słońca, które wyjrzało właśnie spoza chmur.

Kolorowanki dla chętnych dzieci. Miłej zabawy.

Grażyna Krychowiak