Propozycje zajęć i zabaw na okres od 01.06.2020 do 05.06.2020 r. „Niby tacy sami, a jednak inni”

Poniedziałek 01.06.2020 Tolerancja

Zestaw zabaw ruchowych

Zabawa Kwiaty rosną – kwiaty więdną. Dziecko swobodnie biega przy dźwiękach bębenka, trzymając w rękach kwiat z bibuły. Podczas przerwy w grze i na hasło: Kwiaty kwitną, dziecko zatrzymuje się, staje na palcach i unosi kwiat w górę. Na hasło: Kwiaty więdną, przechodzi do przysiadu i kładzie kwiat przed sobą.

Ćwiczenia mięśni grzbietu i równowagi. Dziecko staje na jednej nodze, kwiatek kładzie na kolanie zgiętej nogi uniesionej w przód. Stara się utrzymać równowagę tak, aby kwiatek nie spadł na podłogę. Potem następuje zmiana nóg.

Ćwiczenia mięśni nóg i brzucha. Dziecko siedzi z wyprostowanymi nogami, wkłada kwiat między stopy. Wspierając się na opartych o podłogę dłoniach, unosi nogi do góry.

Zabawa Kwiaty dla przyjaciela. Dziecko swobodnie porusza się po pokoju przy dźwiękach bębenka. Podczas przerwy w grze podaje kwiatek rodzicowi.

Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej „Inny”.

Do grupy Ady dołączył nowy przedszkolak. Pani przedstawiła go dzieciom i powiedziała, że ma na imię Anuj. Nikt nie chciał się z nim bawić, bo wyglądał inaczej niż wszyscy: miał ciemną skórę i czarne oczy, tak czarne jak nocne niebo. Chłopiec siedział w kąciku i rysował coś na kartce.– To piesek? – zapytała Ada, przyglądając się rysunkowi.– Tak, mój dog – odpowiedział chłopiec i dorysował żółte słońce. Ada znała to angielskie słowo i wiedziała, że dog to znaczy pies. Zawsze marzyła o jakimś zwierzątku,

107ale niestety, była uczulona na sierść i po spotkaniu z psem lub kotem od razu zaczynała kichać.– Nie baw się z nim – szepnęła jej na ucho Kasia. – On jest z innego kraju.– Jest miły – powiedziała Ada. – I ładnie rysuje. Od tej pory Ada i Anuj często bawili się razem: układali wieże z klocków, budowali zoo i ustawiali w nim plastikowe zwierzątka, kręcili się na tej samej karuzeli. Chłopiec znał dużo dziwnych słów, których Ada nie rozumiała, ale z radością uczyła go wymowy polskich słów.– To jest huśtawka, potrafisz powiedzieć?– Fuś… fuś… fuśtajka – próbował wymówić Anuj. Ada również nauczyła się nowych słów po angielsku i dowiedziała się, że Anuj urodził się w Indiach, a jego imię znaczy „młodszy brat”.– Ja mam starszego brata Olka, ale jak chcesz, to możesz być moim młodszym braciszkiem – zaproponowała. Zbliżały się Dzień Babci i Dzień Dziadka, więc dzieci przygotowywały przedstawienie. Kilkoro z nich nie chciało występować razem z nowym kolegą.– Ja nie będę z nim tańczyć – naburmuszyła się Ola.– Moja mama powiedziała, że on jest z dzikiego kraju – stwierdził Jaś.– A mój tata mówi, że oni jedzą palcami.– Nieprawda! Anuj był u nas w domu z mamą i tatą. I wcale nie jedli palcami! – odezwała się Ada. Słysząc to, pani poprosiła, żeby dzieci usiadły w kółeczku na dywanie, i opowiedziała im bajkę o króliczku Trusiu. Truś był czarny, chociaż wszystkie króliki w stadzie były białe. Okazało się jednak, że czarny królik był najodważniejszy ze wszystkich i to właśnie on uratował Białe Uszate Królestwo.– Nie wolno się z nikogo śmiać i mówić, że jest inny lub gorszy. Na świecie żyje wielu ludzi, którzy różnią się kolorem skóry, mową i zwyczajami. Ważne, żebyśmy się od siebie uczyli i pomagali sobie wzajemnie. Ada podeszła do Anuja i wzięła go za rękę.– On jest moim młodszym bratem – powiedziała. – I razem zagramy babcię i dziadka w naszym teatrzyku! Okazało się, że Anuj ma śliczny głos i potrafi śpiewać jak skowronek. W dodatku nauczył się na pamięć trudnego wiersza po polsku i ani razu się nie pomylił. Największe wrażenie jednak zrobili na wszystkich babcia i dziadek Anuja. Byli ubrani kolorowo jak motyle i poczęstowali dzieci indyjskimi ciasteczkami. Gdyby wszyscy na świecie byli tacy sami, nie działoby się nic ciekawego.

Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania.

R. zadaje pytania:

– Kim był nowy przedszkolak w grupie Ady?

– Jak dzieci zareagowały na nowego kolegę?

– Jak mógł się czuć Anuj, gdy dzieci nie chciały się z nim bawić?

– Jaką bajkę opowiedziała pani dzieciom?

– Czy wszyscy muszą być tacy sami?

Rozmowa na temat tolerancji.

R. pyta dziecko, czy wie, co oznacza słowo tolerancja. Wyjaśnia jego znaczenie, tłumacząc, że tolerancja polega na akceptowaniu inności jakiejś osoby: przyjmujemy ją taką, jaka jest, nawet jeśli ma inny kolor skóry, inaczej wygląda czy się ubiera inaczej niż my. Tak jak każdy kwiat jest inny, tak również każdy człowiek jest inny. Wtedy, gdy ludzie wzajemnie sobie pomagają, troszczą się o siebie i są dla siebie dobrzy, tworzą piękny bukiet kwiatów. R. prosi, aby dziecko kilkakrotnie powtórzyło słowo tolerancja – dzieląc je rytmicznie (na sylaby).

Oglądanie baśni H. Ch. Andersena Brzydkie kaczątko.

Oglądanie baśni H. Ch. Andersena Brzydkie kaczątko. R. wspólnie z dziećmi omawia kolejne przygody kaczątka. Zastanawiają się, jak czuło się ono na podwórku, a jak nad stawem, gdy zobaczyło swoje odbicie w wodzie.

Ćwiczenia, reakcji w trudnej sytuacji – Stop! Rodzic prosi dziecko, aby przekazało rady kaczątku, jak powinno się zachować, kiedy inni mu dokuczali. Jednym ze sposobów reakcji może być wyciągnięcie ręki w kierunku przeciwnika i powiedzenie: Stop! Nie masz prawa mi dokuczać. Dziecko odgrywa scenkę, w której ćwiczy taką reakcję. Warto też zwrócić uwagę na to, że dziecko ma prawo i powinno szukać pomocy u osoby dorosłej, do której ma zaufanie.

Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę.

Lusterko dla dziecka.

Język wyruszył w podróż dookoła świata (dziecko rysuje koła językiem, po górnej i po dolnej wardze). Wędrował przez góry i doliny (dziecko unosi język za górne i za dolne zęby), a potem wspiął się na wysoką górę (dziecko czubkiem języka dotyka do górnego wałka dziąsłowego), z której rozpościerał się przepiękny widok. Bardzo go zadziwił (dziecko wysuwa wargi do przodu – ooooo). Kiedy z niej zszedł, zobaczył gromadkę dzieci i przywitał się z każdym osobno (dziecko dotyka językiem każdego zęba osobno na górze i na dole). Potem długo płynął łódką i machał wiosłami (dziecko przesuwa język do prawego i do lewego kącika ust). Na koniec wsiadł do samolotu, który leciał wysoko nad chmurami(dziecko przesuwa język po górnej wardze), aż wreszcie wylądował na ziemi (dziecko chowa język za dolne zęby).

Wtorek 02.06.2020 Zabawy z piłką

Zapraszamy wszystkich do wspólnej zabawy.

Zabawa rozwijająca spostrzegawczośćZnajdź coś

Rodzic siedzi z dzieckiem na dywanie i mówi: Znajdź coś… (niebieskiego, małego itp.), a zadaniem dziecka jest odnaleźć i pokazać rzecz spełniającą ten warunek.

Ćwiczenia graficzne Koła.

Przedmioty, które mają kształt koła (np. dno doniczki), ołówki, kredki. R. prosi, aby dziecko obrysowało na kartce ołówkiem koła, a następnie udekorowały je w wybrany przez siebie sposób.

Ćwiczenia słuchowo-matematyczne Piłka skacze.

Piłka. R. staje plecami do dziecka, prosi, aby uważnie liczyło, ile razy piłka odbije się od podłogi i określiło liczbę.

Zabawy piłkami – ćwiczenia matematyczne.

Każde dziecko dostaje piłkę.

1. Ustawianie piłki względem siebie według poleceń rodzica.

Np. −Połóżcie piłkę przed sobą.

−Połóżcie piłkę za sobą.

−Połóżcie piłkę na kolanie, między nogami, obok siebie…

2. Podrzucanie piłki określoną liczbę razy z głośnym liczeniem.

3. Określanie, jak wygląda pierwsza, druga… piąta piłka.

Rodzic ustawia w szeregu pięć klocków różniących się wyglądem. Dzieci liczą klocki i określają, jak wygląda pierwszy, trzeci, piąty, czwarty i drugi klocek.

4. Wykonywanie rzutów do kosza. Rodzic ustawia kosz (wiaderko) i zaznacza odległość, z jakiej dziecko będzie rzucać piłką do kosza. Każde dziecko rzuca pięć razy. Po zakończeniu dziecko podaje liczbę trafień do kosza.

5. Ćwiczenia graficzne. Dziecko dostaje kartkę z pięcioma kołami – piłkami. Używając kredki tylko w jednym kolorze, ma pokolorować piłki tak, żeby każda była inna.

Zabawa ruchowa z elementem podskoku – Duża piłka – mała piłka.

Dziecko naśladuje odbicia małej piłki, skacze na palcach, a potem – dużej, ciężkiej piłki, skacze na całych stopach.

Słuchanie wiersza E. M. Skorek Skacząca piłka. W miejscach oznaczonych gwiazdką dziecko powtarza za rodzicem: la, la, la…

Mała Ala piłkę ma,

piłka skacze:

la, la, la.

La, la, la.*

Ala Ani piłkę da,

piłka skoczy:

la, la, la.

La, la, la.*

Ładnie fika piłka ta,

piłka tańczy:

la, la, la.

La, la, la.*

Piłkę łapie mała Ala,

piłka skacze:

la, la, la, la.

La, la, la, la.*

Czy ktoś wdzięku więcej ma

od tej piłki:

la, la, la?

La, la, la?*

Dmuchanie przez rurki do napojów na papierowe kulki – piłeczki. Dziecko dostaje kawałki gazet, które zgniata w kulki – piłeczki. Kładzie je na podłodze i dmucha na nią przez rurkę do napojów tak, aby poruszała się po podłodze.

Zabawa rozwijająca motorykę małą – Piłeczki.

Piłeczki pingpongowe dla każdego dziecka. Rodzic prosi aby dziecko:

– toczyło piłeczkę między dłońmi,

– toczyło piłeczkę raz jedną, a raz drugą dłonią po podłodze,

– delikatnie ścisnęło piłeczkę raz jedną, raz drugą dłonią.

Zabawa plastyczna Moja piłeczka.

Piłeczka pingpongowa dla dziecka, flamastry. R. prosi, aby dziecko ozdobiło swoje piłeczki flamastrami.

Ćwiczenia graficzne – Rysujemy wspólnie. Dziecko razem z rodzicem. Dziecku zasłaniamy oczy. Rodzic prowadzi rękę dziecka trzymającą flamaster po kartce. Przed zdjęciem opaski rysujące dziecko próbuje zgadnąć, co narysowało. Potem zamieniają się rolami.

Środa 03.06.2020 Wszyscy lubimy się bawić

Zapraszamy wszystkie dzieci do wykonania ćwiczeń porannych

Dzieci w postawie stojącej podskakują w miejscu – małe piłeczki(nisko), duże piłeczki (wysoko).

Skłony tułowia z ramionami trzymanymi w górze w płaszczyźnie czołowej.

Dzieci naśladują cykl wzrostu roślinki przechodząc od pozycji siedzącej do pozycji stojącej z wyciągniętymi ramionami w górze.

Skłony tułowia w przód w pozycji siedzącej.

Dzieci spacerują i wdychają nosem świeże powietrze, wydech powoli ustami.

Osłuchanie się z piosenką „Podajmy sobie ręce” (sł. D. Gellner, muz. K. Kwiatkowska).

I. Chociaż świat dokoła

dziwny jest i wielki,

a my tacy mali,

mali jak kropelki.

Ref.: Podajmy sobie ręce

w zabawie i w piosence,

w ogródku przed domem,

na łące znajomej.

Podajmy sobie ręce

przez burze i przez tęcze,

pod gwiazdą daleką,

nad rzeczką i rzeką

II. Kiedy nagle z bajki

zniknie dobra wróżka,

kiedy szary smutek

wpadnie do fartuszka.

Ref.: Podajmy sobie…

III. Choć nas czasem dzielą

nieprzebyte góry,

nieskończone drogi,

zachmurzone chmury.

Ref.: Podajmy sobie…

Rozmowa na temat piosenki.

−Kto ma podać sobie ręce w zabawie i w piosence?

−O kim jest ta piosenka?

−Czy wszystkie dzieci pragną tego samego?

−Czy wszystkie dzieci żyją w takich warunkach jak wy?

−Co byście zrobili, żeby dzieci na całym świecie były szczęśliwe?

Zabawa muzyczna przy piosence. Podczas trwania zwrotek piosenki dziecko maszeruje swobodnie po pokoju. Podczas refrenu dobiera się w pary z rodzicem i obracają się w podskokach w takt muzyki. Podczas kolejnych refrenów piosenki robimy to samo.

Nauka I zwrotki piosenki fragmentami, metodą ze słuchu. Dziecko słucha i powtarza.

Tworzenie akompaniamentu do piosenki Podajmy sobie ręce. Nagranie piosenki, instrumenty perkusyjne. Dziecko gra rytmicznie na instrumentach perkusyjnych podczas nagrania piosenki.

Ćwiczenia graficzne Piłka.

Dla każdego dziecka: wycięte koło – piłka, klej, flamastry lub pastele olejne, kartka. Dziecko przykleja ją w dowolnym miejscu na kartce i dorysowują elementy rysunku.

Zabawa dydaktyczna Liczymy

.Kostka dla pary dziecko rodzic. Rozgrywamy turniej z kostką. Rzucamy kostką w parach. Zwycięzca – osoba, która wyrzuciła więcej oczek – przechodzi do następnej rundy. Przy każdym powtórzeniu zwycięzcy rozgrywają turniej pomiędzy sobą.

Czwartek 04.06.2020 Dzieci na świecie

Zapraszamy wszystkie Muchomorki do wspólnej zabawy.

Dziecko naśladuje wskok na konia i biega po pokoju.

Czujni nadsłuchują – skłon głowy w przód, w tył – w prawo, w lewo.

Dziecko staje w parze z rodzicem, podają sobie ręce i mocują się.

Bieg po pokoju z indiańskim okrzykiem.

Indianin/ dziecko/ dmucha – rozpala ognisko i odpoczywa po wyprawie.

Rozmowy z dzieckiem na temat jego zainteresowań, tego, co lubi robić.

Słuchanie wiersza W. Fabera Dzieci świata.

W Afryce, w szkole, na lekcji

śmiała się uczniów gromada,

gdy im mówił mały Gwinejczyk,

że gdzieś na świecie śnieg pada.

A jego rówieśnik, Eskimos,

też w szkole, w chłodnej Grenlandii,

nie uwierzył, że są na świecie

gorące pustynie i palmy.

Afryki ani Grenlandii my także,

jak dotąd, nie znamy,

a jednak wierzymy w lodowce,

w gorące pustynie, banany.

I dzieciom z całego świata

chcemy ręce uścisnąć mocno

i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,

jak z nas samych wyrosną.

Rozmowa na temat wiersza.

−Z czego śmiały się dzieci w Afryce?

−W co nie mogli uwierzyć Eskimosi?

−Czego potrzebują wszystkie dzieci?

(Bezpieczeństwa – życia w pokoju, być szczęśliwe, mieć kochających rodziców, cieszyć się i bawić, mieć przyjaciół…)

Ja podczas zabawy – wykonywanie rysunku dla kolegi z Afryki. Rodzic mówi dziecku, żeby wyobraziło sobie, że gdzieś daleko, np. w Afryce, mieszka dziecko, które chciałoby je poznać. Ale nie zna naszego języka i dziecko nie zna jego języka. – W jaki sposób możesz mu opowiedzieć o sobie? Jeżeli dziecko nie domyśli się, wówczas podpowiadamy mu, że może opowiedzieć o sobie poprzez rysunek, np. przedstawiający jego rodzinę spędzającą wspólny czas albo siebie podczas zabawy na podwórku, w domu.

1. Wykonanie rysunku przez dziecko.

2. Omawianie rysunków przez ich autora. (Czego kolega z Afryki poprzez rysunek mógł się dowiedzieć o dziecku).

Piątek 05.06.2020 Przyjacielem być

Wypowiedzi dzieci na temat: Kogo nazywamy przyjacielem?

−Jak zachowuje się przyjaciel względem was?

−Jaki jest przyjaciel?

−Czy można mieć wielu przyjaciół?

Słuchanie opowiadania J. A. Hockuby O tym, jak pluszowy zajączek szukał przyjaciela

– Chciałbym, żebyśmy zostali przyjaciółmi – powiedział pluszowy zajączek do moherowego szalika, który leżał zwinięty na krześle jak wąż boa. – Jestem taki samotny. Wydaje mi się, że jesteśmy do siebie podobni.

– Podobni? Nie wiem, o czym mówisz – odparł szalik. – Jesteśmy wprawdzie w takim samym kolorze i przyjemni w dotyku, ale poza tym wszystko nas dzieli! Na przykład ogon. Mój jest długi i wąski, a twój okrągły i ledwie widoczny. Ja mam frędzelki, a ty nie. A poza tym jestem zaprzyjaźniony od dawna z płaszczem. Ostatnio bardzo często razem wychodzimy.

– No cóż, nie będę się narzucać – odezwał się zajączek, a jego uszy opadły. Jak zwykle, gdy był bardzo smutny. W nocy nie mógł spać. Wydawało mu się, że wiszący na ścianie zegar próbuje go przed czymś ostrzec, a oczy starszej pani z portretu patrzą na niego dziwnie. Ale następnego dnia … – Że też nie wpadło mi to do łebka – powiedział do siebie na głos. – Przecież domowe pantofle Basi mają identyczny ogonek jak ja. I są tylko trochę większe ode mnie. I nigdy nie wychodzą! Bardzo ucieszył się z tego odkrycia i zawołał do leżącego na podłodze prawego pantofla z brązowym pomponem.

– Wiesz, myślę, że moglibyśmy być przyjaciółmi. Mam taki sam ogonek jak ty i nigdy nie opuszczam tego pokoju. Myślę, że mielibyśmy sobie dużo do powiedzenia.

– Och, to nie jest najlepszy pomysł – odezwał się cicho prawy pantofel. – Przecież wiesz, że mam brata. Jego towarzystwo mi zupełnie wystarcza. Ale może poduszka zechce z tobą porozmawiać? Ale poduszka nie mówiła nic. Spała, jak zwykle, od rana do wieczora. Zajączek był coraz bardziej markotny. – Nikt nie chce się ze mną przyjaźnić – mruczał cichutko pod nosem. I pewnie by się rozpłakał, gdyby nie spojrzenie pani z portretu.

– Dlaczego nie pomyślałeś o mnie? – odezwał się ktoś cicho. Musiał być gdzieś blisko, bo zajączek słyszał dokładnie każde słowo.

– Wprawdzie jestem zupełnie inna niż ty, ale właśnie to może być bardzo ciekawe. Zajączek rozglądał się dookoła, ale nie domyślał się, kto to mówi.

– Przecież stoję obok ciebie – znowu usłyszał ten głos. Tym razem pobrzmiewało w nim zniecier-pliwienie. – No, co tak się na mnie gapisz? To właśnie ja. Jestem kanciasta, nie mam ogonka i jestem z papieru. Ale mam ci do opowiedzenia mnóstwo ciekawych historii.

– Och – wyjąkał zajączek. – To naprawdę ty? Nigdy nawet nie marzyłem o przyjaźni z tobą. Jestem taki wzruszony. Mówiąc to, przysunął się do swojej przyjaciółki i nadstawił uszu, bardzo ciekawy jej opowieści.

A czy wy wiecie, z kim zaprzyjaźnił się zajączek?

Rozmowa na temat opowiadania:

−Kogo szukał zajączek?

−Czy moherowy szalik chciał zostać jego przyjacielem? Dlaczego?

−Czy prawy pantofel Basi z brązowym pomponem chciał zostać przyjacielem zajączka? Dlaczego?−Czy poduszka chciała zostać przyjaciółką zajączka?

−Kto chciał zostać jego przyjacielem?

Zestaw ćwiczeń gimnastycznych. Zapraszamy do wspólnej zabawy

1. Marsz po pokoju w rytm bębenka z gazetą w ręce, w momencie przestania grania przez rodzica, dziecko staje na baczność z gazetą na głowie, na jednej nodze, z gazetą między kolanami.

2.,,Czytanie gazety” – siad skrzyżny w kręgu, skręty głowy w lewo, w prawo. Przesuwanie gazety położonej na podłodze stopą. (powtórzenie kilka razy).

3. Kwiaty kwitną i więdną na łące – dziecko w pozycji kucznej, głowa schowana, powoli podnosi się, rozprostowuje ręce, nogi, tułów i wyciąga ramiona w górę i wraca do pozycji kucznej.

4. „Motyle i bączki ”– dziecko (motyl) porusza się na dźwięk bębenka, na przerwę w muzyce, sfruwa na kwiatka – gazetę.
5. „Piłeczki” – zgniecenie gazety w kulkę, wesoło podrzucanie jej prawą ręka, lewą ręką, oburącz, przerzucanie z ręki do ręki.

6. „Tocz się tocz piłeczko” – dziecko siedzi w siadzie klęcznym i próbuje przesuwać kulkę do

przodu przez dmuchanie na nią.

7. „Raki ” – czworakowanie z gazetą na brzuchu.

8. „Spacer najedzonych przedszkolaków” – dziecko wkłada gazetę pod koszulkę, bo się bardzo najadło i powoli spaceruje w rytm muzyki.

9. „Stonoga” – dziecko z kulką gazetową pod koszulką maszeruje po pokoju i stara się nie zgubić kulki.

10. „Rzuć do celu” – wrzucanie kulek z gazet do kosza, (obręczy).

Zapraszamy chętne dzieci do wykonania kolorowanek.

  • Życzymy milej zabawy.
Grażyna Krychowiak