Wśród dzieci przedszkolnych dużą grupę stanowią dzieci z wadą wymowy. Zadaniem nauczyciela jest pomoc tym dzieciom. Poniżej prezentuję przykładowe ćwiczenia do zastosowania w terapii jak i profilaktyce wad wymowy u dzieci w wieku przedszkolnym.
Ćwiczenia
słuchowe – stanowią bardzo
ważną grupę ćwiczeń logopedycznych, ponieważ często opóźnienia czy zaburzenia
rozwoju mowy pojawiają się na skutek opóźnień rozwoju słuchu fonematycznego
(tzw. słuchu mownego). Stymulując funkcje słuchowe przyczyniamy się do rozwoju
mowy dziecka.
Przykłady ćwiczeń słuchowych:
- „ Co słyszę?” – dzieci siedzą z zamkniętymi oczami i nasłuchują, rozpoznają odgłosy dochodzące z sąsiedztwa, ulicy.
- „ Zgadnij, co wydało dźwięk?” – uderzanie pałeczką w szkło, fajans, metal, kamień, drewno itp. Toczenie różnych przedmiotów po podłodze (np. piłki, kasztana, kamienia), rozpoznawanie odgłosu przez dzieci.
- Rozpoznawanie różnych przedmiotów w zamkniętym pudełku po wydawanym odgłosie – groch, kamyki, gwoździe, cukier, kasza itp.
- Uderzanie o siebie klockami, łyżeczkami, garnuszkami; uderzanie łyżeczką o pustą szklankę, o szklankę z wodą, klaskanie, darcie papieru, gniecenie papieru, przelewanie wody (z wysokości, z niska), drapanie po szkle, papierze, stole.
- Rozpoznawanie głosu, szmeru, źródła dźwięku – miejsca, kierunku, odległości, ilości dźwięków (dużo- mało), głośności (cicho – głośno).
- Szukanie ukrytego zegarka, radia, dzwoniącego budzika.
- Rozróżnianie i naśladowanie głosów zwierząt: kota, psa, krowy, kury, koguta, kaczki, gęsi itp.
- Rozróżnianie odgłosów pojazdów: samochodu, pociągu, motoru, traktora itp.
- Rozpoznawanie po dźwięku różnych urządzeń domowych, np. odkurzacz, mikser, suszarka, pralka itp.
Zabawy ćwiczące podniebienie
- Przeciągi. Dziecko szeroko otwiera buzie i w takiej pozycji próbuje wciągać powietrze nosem i wypuszczać ustami.
- Gąska .Dziecko otwiera buzię, język kładzie na dół i naśladuje gęganie gąski.
Zabawy ćwiczące ruchy warg
- Rybka. Dziecko powolnie otwiera i zamyka wargi tworząc kształt koła: jakby bezgłośnie mówiło „po”.
- Smutny i wesoły pajac. Dziecko próbuje na sygnał naśladować minę wesołego i smutnego pajacyka (uśmiech, podkówka). Można wykorzystać schematyczne rysunki.
- Sekret – nic nie powiem. Dziecko mocno zaciska rozciągnięte wargi. Wykorzystujemy opowiadanie o chłopcu, który mocno strzeże sekretu i na kolejne pytania odpowiada „nic nie powiem”.
- Całuski. Dziecko przesyła całuski. Zwracamy uwagę, aby przy głośnym cmoknięciu w powietrze wargi były ściągnięte w „ryjek’.
- Baloniki. Dziecko nabiera dużo powietrza i zatrzymuje je na wydętych policzkach. Na hasło „pękł” – przekłuwa palcami balonik. Słychać odgłos pękania.
- Zły pies.Dziecko szczerzy zamknięte zęby obnażając je tak, aby dziąsła były widoczne. Mogą temu towarzyszyć złowrogie warczenia.