Zapraszamy dzieci do wspólnej zabawy.
- Komu nie spadnie. Przybory: po jednym woreczku ( zwinięte skarpetki w kulkę) dla dziecka.
Dzieci z woreczkami na głowie lub barku starają się przemieszczać w kierunku pokazanym przez prowadzącego. Wygrywają ci uczestnicy, których woreczek nie spadnie.
- Stonoga.
Dzieci idą w rozkroku, kiwając się na boki. Śpiewają na dowolna melodię: „Idzie sobie stonoga, stonoga, stonoga, aż się trzęsie podłoga, podłoga, bęc!”. Na „bęc” dzieci wykonują zeskok obunóż, po którym następuje odliczanie nóg „stonogi”. Dzieci wystawiają odliczoną nogę, mówiąc: „Pierwsza noga, druga noga. (powtarzamy zabawę).
- Czarodziejskie szkatułki.
Dzieci kucają, głowę chowając w kolana. Słuchają uważnie narracji prowadzącego (rodzica) i starają się odtworzyć gestami przedstawianą historię. Rodzic mówi: „Jesteście czarodziejskimi szkatułkami. Jesteście bardzo małe i szczelnie zamknięte. A teraz szkatułki powolutku się otwierają…i wychodzi z nich…ryba.” Przez chwilę dzieci krążą swobodnie po pokoju naśladując wybrane zwierzę, przedmiot. Gdy rodzic wznawia opowieść, ilustrują ją ruchem. „A teraz wszystkie pudełka z powrotem się zamykają „. W następnych rundach z pudełek mogą wychodzić:
– niemowlaki, które są bardzo głodne,
– dumnie kroczące długopisy,
– jaszczurki,
-mruczące koty oraz dowolna ilość postaci przywołanych przez rodzica.
Na końcu ze szkatułek wychodzą znowu ludzie.
Wiosenna burza.
Dzieci siedzą przy stole.
Rodzic: ” W piękny wiosenny dzień gdy wiele dzieci było na spacerze, nagle słońce schowało się za chmurami i nadciągnęła burza”. Dzieci palcami obu rąk „wędrują” po stole.
Rodzic: „Wszyscy próbują się schować”. Dzieci opierają o krawędź stołu same końce palców.
Rodzic: ” Zaczyna już kropić deszcz”. Dzieci jednym palcem pukają lekko w blat stołu.
Rodzic: „A potem spadają pierwsze duże krople deszczu”. Dzieci pukają na przemian dwoma palcami w blat.
Rodzic: „Deszcz pada i pada i pada”. Dzieci bębnią wszystkimi palcami po stole.
Rodzic: „Deszcz pada coraz bardziej rzęsiście. W końcu leje jak z cebra”. Dzieci wykonują gest zacierania rąk.
Rodzic: „Nagle zaczyna padać grad, tak jak bywa wiosną”. Dzieci pukają kostkami palców o blat stołu.
Rodzic : ” Na niebie pojawiają się błyskawice”. dzieci szybko – jak błyskawica- wyrzucają ręce do góry.
Rodzic: „Słychać donośne grzmoty”. Dzieci biją pięściami w stół.
Rodzic: ” Stopniowo burza cichnie”. Dzieci uderzają powierzchnią dłoni o krawędź stołu.
Rodzic: „Nadarza się okazją, aby prędko pobiec do domu”. Dzieci przebiegają palcami szybko po blacie stołu i chowają ręce pod jego krawędzią.
Rodzic: „Chmury przerzedzają się na niebie, zza nich wygląda słońce. Wszyscy się cieszą!”. Dzieci rysują w powietrzu słońce i klaszczą.
A tera zapraszamy wszystkie „Muchomorki” do poznawania naszego kraju.
Zabawa dydaktyczna Zwiedzamy różne regiony naszego kraju. Rodzic proponuje wycieczkę po Polsce w celu poznania jej większych miast i rzek.
Dzieci poruszają się pociągiem. Zatrzymują się w różnych miejscach pokoju, gdzie możemy rozłożyć zdjęcia miejscowości, o których będzie mowa. Dzieci słuchają, o jakim mieście (jakiej rzece) jest mowa, i wykonują zadania, które proponuje rodzic.
• Postój pierwszy – Wisła.
To wielka rzeka, polskich rzek królowa. A płynie ona z daleka – bo z gór, i w morzu się chowa. Dzieci, po podaniu nazwy rzeki, naśladują szum rzeki, i naśladują rękami, jak ona płynie. Powtarzają za rodzicem jej nazwę – Wisła.
• Postój drugi – Gdańsk.
Jestem miastem dużym, portowym. Statki i dźwigi to tutaj widok typowy. Dzieci powtarzają za rodzicami nazwę: Gdańsk i naśladują dłońmi kołysanie się statku na falach.
• Postój trzeci – Katowice. To wielkie, górnicze miasto, słynące z węgla i hut. Kominów tam chyba dwieście, w pobliżu kopalni jest w bród. Dzieci powtarzają za rodzicami nazwę miasta: Katowice. Naśladują za rodzicami pracę górników w kopalni.
• Postój czwarty – Kraków.
To miasto zabytków – królewski gród. Mieszkali tam królowie i smok miał swój ród. Dzieci powtarzają za rodzicami nazwę: Kraków. Potem tańczą elementy krakowiaka: krok dosuwany po obwodzie koła – jedna ręka spoczywa na biodrze, druga w górze, po skosie w bok; wystawianie, na przemian, nogi prawej i nogi lewej w przód, opierając ją piętą o podłogę (na każde raz).
• Postój piąty – Warszawa.
To najważniejsze polskie miasto – stolica nasza. Syrenka na go w swej opiece, wrogów wystrasza. Dzieci powtarzają za rodzicami nazwę: Warszawa. Układają z części obrazek warszawskiej Syrenki.
Praca plastyczna
Dzieci wybierają sobie kartkę z przyklejonym zdjęciem Warszawy lub innego miasta. Rysują samodzielnie (lub, w razie problemów, z rodzicami) ramkę wokół zdjęcia. Ozdabiają ją elementami wyciętymi z kolorowego papieru i na koniec wycinają ramkę ze zdjęciem.
Zapraszamy także do wykonania prostego kotyliona.
Miłej zabawy i nauki
You must be logged in to post a comment.