Poniedziałek 25.05.2020 Portret mojej rodziny

Witamy wszystkie dzieci i zapraszamy do wspólnej zabawy.

  1. Ćwiczenia orientacyjno – porządkowe: Pokaż taki sam paluszek. Dzieci swobodnie biegają po sali, na uderzenie w bębenek dzieci się zatrzymują i patrzą, który palec pokazuje rodzic. Dzieci pokazują ten sam palec. Początkowo pokazywany jest jeden palec następnie liczbę palców można zwiększać
  2. Ćwiczenie dużych grup mięśniowych:, Kto wyżej sięgnie. Wspięcie na palcach, ręce wzniesione w górę. Sięganie rękoma jak najwyżej, następnie przysiad, ręce obejmują kolana, głowa nisko, następnie dzieci siadają na podłodze, nogi wyprostowane – dzieci spacerują palcami po swoich nogach w górę i w dół.
  3. Ćwiczenie tułowia: Budzik. Siad skrzyżny, ramiona lekko ugięte z boków ciała, palce dotykają barków. Nakręcanie budzika – skręty tułowia lewo w tył i w prawo w tył; budzik chodzi – dzieci kolejno podnoszą i opuszczają łokcie ugiętych ramion wymawiając: „Tik – tak”.
  4. Zabawa uspokajająca: Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym na dywanie, śpiewają piosenkę pt. „ Paluszki inscenizują ją ruchem. „ Paluszki” Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak jeden nie może to drugi mu pomoże. Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak drugi nie może to trzeci mu pomoże. (Ten sam tekst z kolejnymi liczebnikami, aż do dziesięciu, należy uwzględnić możliwości i umiejętności dzieci) Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak 10 nie może to piąstka (to druga), to łokieć ( to drugi) mu pomoże, to głowa mu pomoże. Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak głowa nie może to nic już nie pomoże.

Opowiadania E. Stadmüller „Dzień rodziców”.

Odświętnie ubrani rodzice siedzieli cichutko na widowni, czekając na przedstawienie. Tymczasem za kulisami (czyli za szafą) trwały gorączkowe przygotowania do występu.– Proszę pani – alarmował słoń – odpadła mi trąba!– Przywiąże mi pani ogonek? – przymilała się małpka.– Oko mi się odkleja! – denerwowała się żabka. Gdy wszyscy wreszcie byli gotowi, odezwał się gong (czyli uderzenie w patelnię) i na scenę wyskoczyła mama kangurzyca (czyli Magda w brązowym dresie z doszytą na brzuchu wielką kieszenią).– Mama kangurzyca każdego zachwyca – recytował Bartek, wskazując na Magdę. – Ma na brzuchu kieszeń, w niej kangurka niesie – i Magda – hop – wyciągnęła z kieszeni małe, pluszowe kangurzątko. Zaraz za kangurzycą na scenie pojawiły się dwa słonie – duży (Oskar) i mały (Ada).– A mój tatuś ukochany z drzewa zrywa mi banany – chwaliła się Ada, wachlując się wielkimi szarymi uszami z tekturowych talerzyków. – Jedz córeczko moja miła, żebyś szybko mi przytyła – mówił Oskar, dyskretnie przytrzymując trąbę z rury do odkurzacza. Po słoniach występowały, małpki, żabki, kotki i niedźwiadki. Wszyscy czworonożni rodzice czule przemawiali do swych dzieci, a one chwaliły się swoimi rodzicami. Na koniec Olek, wystrojony w białą koszulę i granatową muchę, wyrecytował: Czy dziecko jest tycie, czy też waży tonę, czy ma długie uszy, czy krótki ogonek, czy ma futro gładkie, w prążki czy też w łaty, ma cieplutki kącik w sercu swego taty. Czy fruwa, czy pływa, czy też pełzać musi, to jest najpiękniejsze dla swojej mamusi. Więc dzisiaj wszyściutkie na świecie dzieciaki ślą swoim rodzicom słodziutkie buziaki. W tym momencie wszyscy razem wyskakiwali na scenę, żeby posłać całuska, ukłonić się, a następnie paść w objęcia widowni. Kolejnym punktem programu był słodki

poczęstunek, po którym rozpoczął się konkurs tańca z rodzicami. Wygrała Dominika ze swym tatą, bo rzeczywiście byli najbardziej zgraną i zwariowaną parą. – Musimy poćwiczyć – przekonywał mamę Olek w drodze do domu. Za rok to my wygramy, a jak nie my, to na pewno Ada z tatą.

•Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania.

Rodzic zadaje pytania:

– Co się działo podczas spotkania rodziców w przedszkolu?

– Jakie postacie występowały w tym przedstawieniu?

– Jaką niespodziankę moglibyśmy przygotować na Święto Rodziny?

– Kto wchodzi w skład twojej rodziny?

– Co lubisz robić z mamą?

– Co lubisz robić z tatą?

Zabawa dramowa W mojej rodzinie.

Dziecko pokazuje ruchem jedną wybraną czynność, którą lubi robić z mamą lub tatą. Rodzice mają za zadanie odgadnąć, o jaką czynność chodzi i ją nazwać.

Nazywanie emocji związanych z rodziną.

Rodzic pokazuje miny ( uśmiechniętą, smutną, wystraszoną, złą) i prosi dziecko, aby naśladowało miny i nazwało, co przedstawiają. Rodzic pyta dziecko, jakie emocje przeżywa najczęściej w swojej rodzinie i prosi, by ją pokazało.

Malowanie portretu rodziny. Dajemy dziecku: farby, pędzle, kubeczki na wodę, kartki i ma za zadanie namalować członków swojej rodziny.

Zabawa z elementem pantomimy Taki duży, taki mały…Zadaniem dziecka jest pokazanie dużego zwierzęcia (np. słonia) lub małego (np. myszy) jedynie za pomocą mimiki i gestów. Jeśli zadanie sprawia trudności, można dopuścić do tego także wydawanie charakterystycznych odgłosów. Rodzice odgadują, co to jest i określają, czy jest to duże, czy małe zwierzę.

Słuchanie wiersza B. Szelągowskiej Jesteśmy razem!

Zakwitły maki w ogrodzie.

Mamie je podaruję.

A siostra zrobi laurkę

–sama ją namaluje.

Ja tacie umyję samochód

i zrobię to razem z bratem.

Sam raczej bym nie dał rady

-obydwaj kochamy tatę!

Każdy zna takie słowo,

ważne dla córki, dla syna.

Oznacza miłość, wspólnotę…

Jakie to słowo? RODZINA!

Rozmowa na podstawie wiersza.

−Co dziecko podaruje mamie?

−Co dzieci zrobią dla taty?

−Co to jest rodzina?

−Co można zrobić miłego dla swojej rodziny (samemu, z rodzeństwem)?

Kończenie zdań – wypowiedzi dzieci na temat rodziny.

Rodzic prosi, aby dzieci dokończyły zdania (przykłady):

−Lubię moją rodzinę, bo…

−Z moją rodziną najbardziej lubię…

−Moja rodzina to.

Ćwiczenia słuchowe Kto mieszka w tym domu?

Rodzic podaje nazwy członków rodziny, dzieląc je rytmicznie (na sylaby), a dzieci podają pełną nazwę. Następnie dzieci podają nazwy członków własnej rodziny, dzieląc je rytmicznie (na sylaby), a pozostałe osoby odgadują, o kogo chodzi, np.: ma-ma, ta-ta, brat, sios-tra, dzia-dek, bab-cia, cio-cia, wu-jek.

Chętne dzieci zapraszamy do wykonania kolorowanek.

  • Miłej zabawy i nauki.
Grażyna Krychowiak