Drodzy Rodzice

W związku z pobytem państwa dzieci na kwarantannie proponuje Państwu i dzieciom zajęcia i zabawy na stronie internetowej przedszkola. Na grupie Muchomorki przez okres kwarantanny to jest od poniedziałku do czwartku włącznie będę zamieszczała te propozycje. Jestem też przez ten okres do dyspozycji Państwa pod numerem telefonu 913274780 w godzinach od 8.00 do 12.30.

IDZIE JESIEŃ…Z DESZCZEM

PONIEDZIAŁEK 25.10.2021

I.

Rozmowa z dziećmi na temat zmian zachodzących w przyrodzie.

– Jak zmienia się pogoda, kiedy nastaje jesień?

− Czy musi być smutno, kiedy pada deszcz?

− Co należy zabrać ze sobą, wychodząc na spacer w deszczowy dzień?

Ćwiczenia emisyjne na sylabach: chlap, kap, plum, szu.

Zabawa pobudzająco-hamująca Tańczące krople.

Dzieci biegają na palcach w określonym kierunku. R. gra na bębenku ( klaszcze w dłonie). Kiedy

R. przestaje grać (klaskać) dziecko robi wybraną przez siebie figurę. (powtarzamy zabawę 3 razy)

Ćwiczenia poranne – zestaw nr 8.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Słońce świeci, deszczyk pada.

Na hasło: Słońce świeci – dzieci swobodnie poruszają się po pokoju. Hasło: Deszczyk pada jest

sygnałem do szybkiego zajęcia miejsc pod ścianami.

• Ćwiczenie dużych grup mięśniowych – Grzyby rosną po deszczu.

Dzieci wykonują przysiad z nisko opuszczonymi głowami, następnie powoli podnoszą się,

przyjmując postawę stojącą, i układają z rąk nad głowami kapelusze grzybów.

• Skoki – Przez kałuże.

Szarfy (czapki, klocki, krążki, )

Dzieci przeskakują w dowolny sposób przez szarfy (kałuże) rozłożone na podłodze.

• Ćwiczenia tułowia – Spływające krople.

Dzieci naśladują sposób spływania deszczowych kropli po szybie – z pozycji stojącej wolno

opadają do przysiadu, płynnie poruszając tułowiem w różne strony.

• Ćwiczenie równowagi – Omijamy kałuże.

Dzieci maszerują w różnych kierunkach z wysokim unoszeniem kolan.

• Ćwiczenie uspokajające – Jesienny spacer.

Tamburyn,bębenek, inny dowolny instrument

Dzieci maszerują po obwodzie koła w rytm tamburynu. Podczas przerwy w grze

zwracają się twarzą do Rodzica, powtarzają rymowankę, wyklaskując ją naprzemiennie

w swoje dłonie i w dłonie Rodzica. Gdy jesień na dworze, deszczyk padać może.

II

Zajęcia 1. Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze z wykorzystaniem wiersza I. Suchorzewskiej

Słota.

Słuchanie fragmentu utworu Preludium A-dur op. 28 nr 7 – F. Chopina.

Nagranie utworu Preludium A-dur op. 28 nr 7 – F. Chopina,

Wypowiedzi dzieci na temat nastroju wysłuchanego utworu; określanie, z czym ten utwór

się kojarzy (z deszczem).

Słuchanie wiersza.

Pada gęsty kapuśniaczek,

Szare niebo ciągle płacze,

Siąpi nudno,

Mży…

kapu,

Kapią z nieba,

Kapią z rynny,

Kapią z drzewa

Kropelki

.Jak łzy…

Mokną dróżki,

Mokną krzaki,

Mokną pieski,

Mokną ptaki,

Szary kot

I my…

Chlapu, chlapu,

Po kałużach

Jesień człapie

Otulona

W mgły…

Rozmowa na temat wiersza.

−− Co robi jesienny wiatr?

Oglądanie zdjęć przedstawiających pogodę, jaka jest późną jesienią. Opowiadanie o niej.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Pomiędzy kroplami deszczu.

Sylwety kropel deszczu, tamburyn, lub inny instrument

R. rozkłada na dywanie sylwety kropel deszczu. Dzieci poruszają się w rytmie tamburynu,

omijając sylwety. Podczas przerwy w grze przykucają i podnoszą krople do góry. Pojawienie

się akompaniamentu jest sygnałem do położenia kropli i ponownego ruchu.

• Ćwiczenia słuchowe – Deszczowe odgłosy.

R. naśladuje odgłosy padającego deszczu uderzając palcami o podłogę, a dziecko naśladuje rodzica.

•• Zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniami oddechowymi – Tańczące kropelki.

Wycięte z bibuły sylwety kropelek, zawieszone na nitkach (dla każdego dziecka).

Mokną pieski,

Mokną ptaki,

Szary kot

I my…

Chlapu, chlapu,

Błoto chlapie,

Po kałużach

Jesień człapie

Otulona

W mgły….

Dzieci poruszają się swobodnie po pokoju z kropelkami na nitkach. Jedno uderzenie w bębenek

jest sygnałem do zatrzymania się i dmuchania na kropelki, dwa uderzenia w bębenek

– do ponownego, swobodnego ruchu.

• Rozmowa na temat późnej jesieni.

R. pyta:

−− Jak mówimy na późną jesień? (przedzimie) Dlaczego?

−− Czym różni się późna jesień od pięknej, złotej jesieni?

−− Jakie elementy pogody przeważają późną jesienią?

Zajęcia 2. Odkrywanie litery e: małej i wielkiej,drukowanej i pisanej.

Proszę przygotować kartoniki w kolorze białym, czerwonym i niebieskim o wymiarze 5 cm szerokości i 10 cm długości (po pięć każdego rodzaju)

•Wyodrębnienie wyrazu podstawowego –ekran.

−−Na czym oglądacie film w telewizorze lub

w kinie?

Analiza i synteza słuchowa słowa ekran.

Dzieci dzielą słowo ekran na sylaby i na głoski. Liczą, ile jest sylab i ile głosek. Podają

inne słowa rozpoczynające się głoską e (ekierka, emu, echo…), kończące się nią (ule,

pomarańcze, motyle…), mające ją w środku (cebula, meble, klej…).

• Budowanie schematu słowa mama.

Białe kartoniki (dla każdego dziecka).

Dzieci dzielą słowo ekran na sylaby, układają i rozsuwają w odpowiedni sposób białe kartoniki.

Potem zsuwają kartoniki i głośno wypowiadają całe słowo. Następnie układają tyle białych kartoników, ile głosek słyszą w słowie ekran. Wymawiają głośno głoski, dotykając kolejnych

kartoników.

Budowanie schematu słowa Ema.

Białe kartoniki.

R. wymawia słowo Ema (to imię psa z filmu) z podziałem na głoski, a dzieci syntezują

głoski i mówią głośno całe imię. Dzielą słowo Ema na sylaby i na głoski. Następnie

układają z kartoników schemat słowa (jak wyżej).

Budowanie modeli słów: ekran, Ema.

Kartoniki: czerwone, niebieskie.

Dzieci określają rodzaj głoski e: wymawiają głoskę długo: eeeeeeeeee…

wymawiają ją krótko: e, e, e, e, e… R. wyjaśnia, że głoska e jest samogłoską.

Oznaczamy ją kolorem czerwonym. Pod schematami słów: ekran, Ema, dzieci

zaznaczają miejsca głoski e na czerwono.

Następnie zaznaczają na czerwono pozostałe samogłoski (a). Pozostałe głoski (spółgłoski)

oznaczają niebieskimi kartonikami.

• Odkrywanie litery e – małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.

Kartoniki z literami e, E.

R. prezentuje litery e, E – małe i wielkie. Dzieci umieszczają litery e, E we właściwych

miejscach pod modelami słów: ekran i Ema.

R. przypomina, kiedy stosujemy wielkie litery.

•• Umieszczenie poznanych wcześniej liter pod modelami słów: ekran, Ema.

Kartoniki z literami: a, A, o, O, m, M.

Dzieci układają kartoniki z literami: a, m, pod modelami słów: ekran, Ema.

• Zaznaczenie na czerwono liter e, E w wyrazach (stare gazety).

• Dzielenie słów na sylaby i na głoski: Ela, ekierka, Ewa, Eskimos, etui.

• Zabawa muzyczno-ruchowa Jesienny spacer.

Tamburyn bębenek, pokrywki

Dzieci są kropelkami. Poruszają się przy dźwiękach tamburynu. Na przerwę w grze wykonują

przysiad – kropelki spadły na ziemię. Zabawę powtarzamy.

•• Zabawa orientacyjno-porządkowa Pada deszcz.

Bębenek.

Dzieci poruszają się po wyznaczonym miejscu, w rytmie wystukiwanym przez R. na bębenku. Podczas przerwy w grze przykucają, klaszczą i mówią za R.: Kiedy deszcz pada, parasol rozkładam.

Propozycje zabaw i aktywności, do wykorzystania według wyboru Rodzica.

• Ćwiczenia badawcze – Jaka jest woda?

Butelki, woda, miska, kubeczki jednorazowe.

• Wielozmysłowe poznawanie wody:

−− za pomocą dotyku – R. polewa dłonie dzieci słabym strumieniem wody, a potem mocnym

strumieniem (naprzemiennie);

−− za pomocą słuchu – R. wytwarza różne dźwięki z użyciem wody, potem robią to dzieci

(przelewanie, chlapanie, kapanie, wstrząsanie butelkami napełnionymi częściowo wodą,

uderzanie w wodę…);

−− za pomocą wzroku – obserwowanie poruszającej się wody (wiry, fale…);

−− za pomocą węchu – wąchanie wody;

−− za pomocą smaku – picie wody.

Wyciągnięte wnioski:

Woda jest cieczą – bezwonną, bez smaku, przeźroczystą; przyjmuje kształt naczynia, do

którego ją wlejemy.

•• Zabawa orientacyjno-porządkowa Deszczowe chmury.

Paski ciemnoniebieskiej bibuły dla każdego dziecka, tamburyn.

Dzieci poruszają się w rytmie granym na tamburynie, machają paskami bibuły. Podczas

przerwy w grze układają z pasków na podłodze kształt chmury. Dźwięki tamburynu są sygnałem

do ponownego ruchu.

• Zabawa paluszkowa Parasol.

Dzieci:

Poszła pani na spacerek. palcami lewej dłoni naśladują chodzenie,

Deszczowe chmury przywiał wiaterek. dmuchają przed siebie,

Gdy daleko od domu już była, palcami lewej dłoni (ułożonej w pionie)

dotykają wewnętrznej strony prawej dłoni

(ułożonej poziomo), tworząc parasol,

parasol rozłożyła.

deszcz zaczął padać .

Gdy kropla za kroplą spadała, palcami lewej dłoni stukają w zewnętrzną

stronę prawej dłoni,

pani pod parasol się schowała. tworzą z dłoni parasol,

Gdy deszczyk przestał padać, parasol złożyła i do domu wróciła. palcami prawej dłoni

naśladują chodzenie.

Grażyna Krychowiak